BÜYÜKLERE MASALLAR / SEYLÂB İLE FEYZAN I.Bölüm

Arşın arz-ı hal ettiği devirden bir önceki bezm-i âlemde kurulmuştu Sey-ü seferi Acun’un…

Seylâb dişi olmuş dönmüştü yüzünü Feyzan’a… Feyzan erkek olarak ilk kez tutmuştu elini, dökmüştü içini Seylâb’a… Aşkın manyetik çekim gücü gözlerinden değil kalbinden ensesine kadar titreşerek yerden yere çarpmıştı Feyzan’ı, avuçladığında Seylâb’ın o güzel başını… Çekip kendine usulca, göğsüne yasladı doyunca değil bir ömür boyunca sevmeye yemin etti bir kere, ilk aşk başladı Acun ilinde böylece.

Masal bu ya, aşkın o sihirli elini hisseden genç evliler mutluluklarına bir de bebeklerini eklediler, kucaklarında gezdirdiler ilk göz ağırlarını. Gözlerden ırak nazarlardan sakınarak büyüttükleri sevgilerine, kapı komşuları Feride’nin bir gün çıkıp gelmesi vurdu damgasını ölümlülere…

Feride çok kıskanç bir kadındı, Feyzan’ın uzun boyu, esmer teni karşında kayıtsız kalamazdı. Kendi sıska olsa da, en sonunda kadındı, cilveli ve bol göz süzmeli bir çapkındı.

Seylâb ise ince narin yapısına bakmadan her işin altından kolayca kalkardı. Becerikli, eli çabuk, sevimli yüzüne yakışan çilleriyle kimi olsa kendine hayran bırakırdı. Sevgisine ve sevdiğine sadıktı, değil eline gözüne bile Feyzan’dan başkasının nazarı değmemiş saf aşkındı…

Feride ise, içine kaçmış hırs ve kibirle baş etmeyi bilmeyecek kadar kendine hayran, elindeki ekmeğe bakmadan, karşısındakinin sofrasından otlanan bir asalaktı.

Yemek yapmayı sevmezdi, işlerini yaptıracak birilerini bulur onlara türlü palavralar anlatır, gerçek olmayan hikâyelerle avutur ayaküstü kırk tane yalan söylerdi.

En çok sevdiği şey, başkasına ait olanı elde etmekti. Hele aklına koymasın, bir yolunu bulurdu muhakkak. O kimseye avını kaptırmazdı. Feyzan’ın adaleli kolları, sırma gibi uzun siyah saçları ve birer inci mercan gibi parlayan mavi gözleri, aklından hiç çıkmayan sesiyle büyülemişti kendisini. Erkek değil miydi sonunda? Mutlaka dayanamayacağı bir yönü, bir eksiği olacaktı.

İşte evine yiyecek götürmek için ava çıktığı bir günde gizlice Feyzan’ın peşinden ormana girdi Feride… Onun kamp kurmasını bekledi. Bütün gece seyretti ateşin başındaki hallerini. Seyrettikçe arzuları arttı, şehveti kabardı, artık ondan başka bir şey düşünemez hale geldi. Ava çıkan avcı, av olacaktı hırsın, ihtirasın elinde…

Ama öyle kolay bir av değildi karşısındaki. Zeki ve namuslu biriydi. Yani elde edilmesi zor, aşkından deliye dönmüş gibiydi.

Bu yüzden bir plan yapmalı ve onu ikna etmeliydi…

1. Bölümün Sonu